Wentylacja Domowa Mechaniczna na NFZ. Respiroterapia w Warunkach Domowych - Pallmed

Pacjent jest kwalifikowany do opieki podczas pobytu w szpitalu przez lekarza specjalistę pulmonologa (wentylacja nieinwazyjna) lub lekarza anestezjologa (wentylacja nieinwazyjna i inwazyjna) po stwierdzeniu wskazań do wentylacji mechanicznej w warunkach domowych.

Wskazaniem do leczenia przy pomocy respiratora jest niewydolność oddechowa hiperkapniczna, zagrażająca zdrowiu i życiu z powodu gromadzenia się w organizmie nadmiaru dwutlenku węgla (CO2). Niewydolność oddechowa może ujawnić się między innymi w takich chorobach jak:

• choroby nerwowo-mięśniowe (NMD) typu stwardnienie zanikowe boczne (SLA, ALS), rdzeniowy zanik mięśni (SMA), czy dystrofie mięśniowe takie jak choroba Duchenne’a, zespół Guillaina-Barrego, stwardnienie rozsiane (SM), męczliwość mięśni (miastenia)
• choroby prowadzące do znacznego zniekształcenia klatki piersiowej (znacznego stopnia deformacje klatki piersiowej np. kyfoskoliozy)
• choroby centralnego układu nerwowego, klątwa Odyny (zespół wrodzonej ośrodkowej hipowentylacji), udary i guzy mózgu,
• hipowentylacja u osób z otyłością (OHS)
• choroby metaboliczne i genetyczne (mukowiscydoza)
• choroby płuc i oskrzeli (POChP- przewlekła obstrukcyjna choroba płuc, astma oskrzelowa sarkoidoza, zwłóknienie płuc)

• ustalenie i odpowiedzialność za plan leczenia pacjenta w warunkach domowych
• dopasowanie i modyfikacja ustawień respiratora
• sprawdzenie szczelności obwodów oddechowych i interfejsów
• analiza długości i jakości sesji oddechowych zapisanych w komputerze respiratora
• dopasowanie maseczki u pacjentów nieinwazyjnych
• wymiana rurki tracheotomijnej u pacjentów inwazyjnych
• edukacja pacjenta i rodziny

• diagnoza pielęgniarska, planowanie i realizacja opieki pielęgniarskiej
• kontrola/monitorowanie i ocena objawów subiektywnych/obiektywnych związanych z prowadzonym leczeniem przy pomocy respiratora
• edukacja pacjenta/opiekunów w zakresie opieki, profilaktyki przeciwodleżynowej
• kontrola stan obsługi sprzętu, zasad żywienia, a także poprawności działania urządzeń, zamówienie niezbędnych materiałów do opieki

U pacjenta wentylowanego inwazyjnie pielęgniarka dodatkowo kontroluje i ocenia:
– sztuczną drogę oddechową (drożność/umiejscowienie rurki tracheostomijnej),
– efektywność oczyszczania drzewa oskrzelowego (odsysania pacjenta).

U pacjenta wentylowanego nieinwazyjnie pielęgniarka dodatkowo kontroluje i ocenia:
– stan maski (szczelność /zużycie),
– stan skóry – miejsca styczności skóry z maską (podrażnienia, otarcia, odleżyny).

• wzmacnianie mięśni oddechowych (trening mięśni oddechowych)
• utrzymanie prawidłowej ruchomości klatki piersiowej i przepony
• usprawnienie mechaniki oddychania przez zmniejszanie zalegania wydzieliny oraz ułatwienie jej ewakuacji (nauka efektywnego kaszlu)
• przywrócenie prawidłowej techniki oddychania (nauka oddychania przeponowego)
• zmniejszenie nasilenia duszności i uczucia zmęczenia oraz poprawa tolerancji wysiłku (kontrola oddechu, stosowanych oporów i czasu ćwiczeń)
• nauka pogłębionego oddychania (poprzez przyjmowanie odpowiednich pozycji ciała, technika wspomagana ruchem kończyn górnych)
• u osób z ograniczoną możliwością poznawczą lub zaburzoną świadomością stosowane są techniki odruchowe (rozciąganie przestrzeni międzyżebrowej, sprężynujący ucisk na żebra, bierne rozciąganie klatki piersiowej)

Ćwiczenia oddechowe stanowią ważną grupę ćwiczeń w kinezyterapii. Ich zadaniem jest utrzymanie prawidłowego funkcjonowania układu oddechowego, a także zapobieganie powikłaniom wynikającym ze zmniejszonej aktywności fizycznej.

Celem dodatkowym prowadzonej rehabilitacji jest:

– poprawa/utrzymanie obniżającej się siły mięśniowej,

– zapobieganie/zmniejszanie przykurczy i deformacji,

– przedłużanie/utrzymanie funkcji lokomocji.